توانبخشی ریوی

 توانبخشی ریوی برنامه ای است که برای افرادی که بیماری مزمن ریوی دارند طراحی شده است. هدف اصلی آن این است که افراد را قادر سازد به حداکثر سطح استقلال و عملکرد خود دست یابند و آن را حفظ کنند. اگرچه اکثر برنامه‌های توانبخشی ریوی بر روی افرادی متمرکز است که به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) مبتلا هستند، اما توانبخشی ریوی ممکن است برای افراد مبتلا به انواع دیگر بیماری‌های ریوی مفید باشد.

   بیماران آسم، برونشکتازی، کووید-۱۹ ، فیبروز سیستیک، بیماری بینابینی ریه، سرطان ریه، اختلالات عصبی عضلانی همراه با فشار خون ریوی، و سارکوئیدوز با برنامه های توانبخشی ریوی کیفیت زندگی را بهبود می بخشند. کاهش تنگی نفس، افزایش تحمل پذیری در ورزش روزانه، ترویج حس خوب بودن، کاهش تعداد روز های بستری شدن در بیمارستان همه از مزایای یک برنامه توانبخشی ریوی است. توانبخشی ریه چه قبل و چه بعد از عمل جراحی برای افراد مبتلا به سرطان که تحت عمل جراحی ریه قرار می گیرند، افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه که تحت عمل جراحی کاهش حجم ریه قرار می گیرند و افراد مبتلا به بیماری شدید ریه که تحت پیوند ریه قرار می گیرند مفید می باشد. برنامه های توانبخشی ریوی معمولاً در یک محیط سرپایی (به عبارت دیگر، فرد قرار ملاقات های منظم در مطب یا کلینیک دارد) یا در خانه انجام می شود. با این حال، پزشکی از راه دور و برنامه های مبتنی بر وب نیز مورد استفاده قرار می گیرند. برنامه های توانبخشی ریوی ممکن است قبل از اینکه بیماری ریوی فرد شدید شود مورد استفاده قرار گیرد. حتی افرادی که بیماری ریوی کمتری دارند از درمان برای کاهش تنگی نفس و افزایش توانایی ورزش روزانه سود ببرند. گاهی اوقات توانبخشی ریوی با توانبخشی قلبی ترکیب می شود که اصطلاحا نواتبخشی قلبی-ریوی گفته می شود. موفق ترین برنامه های توانبخشی آنهایی هستند که در آن خدمات توسط یک درمانگر تنفسی یا فیزیوتراپی، یک پرستار، یک پزشک، یک روانشناس یا مددکار اجتماعی و یک متخصص تغذیه به عنوان تیم توانبخشی ریوی برای هماهنگی خدمات پزشکی پیچیده ارائه می شود. اکثر افراد برای 8 تا 12 هفته در این برنامه ها ثبت نام می کنند. با این حال، تکنیک های آموخته شده در طول برنامه باید پس از پایان برنامه توانبخشی در خانه ادامه یابد وگرنه دستاوردهای حاصل از دست خواهد رفت. همچنین می‌توان از درمان حمایتی در منزل برای افرادی استفاده کرد که در این برنامه‌ها ثبت نام نکرده‌اند، اما دارای اختلالات ریوی مزمن (مانند فیبروز سیستیک یا برونشکتازی) یا شرایط حاد ریوی (مانند ذات‌الریه) هستند. که در این برنامه می بایست فرد بیمار ریوی از تجهیزات کوچک کمک تنفسی تحت یک برنامه مشخص روزانه که اعم از تکنیک های تنفسی، تمرین عضلات تنفسی دم و بازدم و کار با تجهیزات کمک تنفسی برای افزایش عمق تنفس و عملکرد ریه ها است استفاده کند که در این بخش به معرفی آنها می پردازیم...