1. قرمزی چشم

قرمزی چشم در التهاب عنبیه یا یوئیت در افراد میانسال و سالمند یک علامت بسیار شایع و اغلب هشداردهنده اولیه است. این قرمزی معمولاً در اطراف قرنیه و در ناحیه ملتحمه چشم ظاهر می‌شود. برخلاف قرمزی ناشی از خستگی یا آلرژی، این حالت به دلیل گشاد شدن و التهاب رگ‌های خونی ریز در عمق چشم ایجاد می‌گردد. این رگ‌ها سعی می‌کنند سلول‌های التهابی و ایمنی بیشتری را به کانون بیماری برسانند. قرمزی ممکن است در یک چشم یا هر دو چشم به طور همزمان دیده شود. این حالت معمولاً با استفاده از قطره‌های معمولی چشم از بین نمی‌رود. افراد میانسال و سالمند باید این قرمزی پایدار را جدی بگیرند. این علامت به سادگی و با نگاه کردن در آینه نیز قابل تشخیص است. قرمزی اغلب با احساس گرما و سنگینی در چشم همراه می‌باشد. نادیده گرفتن این علامت می‌تواند باعث گسترش التهاب به دیگر بخش‌های چشم شود. بنابراین، قرمزی چشم یک نشانه کلیدی برای مراجعه فوری به چشم‌پزشک محسوب می‌گردد.

2. درد چشم

درد ناشی از التهاب عنبیه یا یوئیت در افراد میانسال و سالمند دارای ویژگی‌های خاصی است. بیماران این درد را اغلب به صورت یک درد عمقی، مبهم و ضربان‌دار در پشت کره چشم توصیف می‌کنند. این درد ممکن است به اطراف چشم، ابرو و حتی شقیقه نیز انتشار پیدا کند. ماهیت این درد ناشی از تحریک پایانه‌های عصبی بسیار حساس در عنبیه و جسم مژگانی است. حرکت دادن چشم معمولاً این درد را به طور قابل توجهی تشدید می‌کند. حتی کوچک‌ترین انقباض مردمک در مواجهه با نور نیز می‌تواند باعث ایجاد یک تیر کشیدن ناگهانی شود. این درد اغلب با احساس فشار در داخل کره چشم همراه است. برخلاف سردردهای معمولی، مسکن‌های رایج اغلب تأثیر کاملی بر این نوع درد ندارند. کنترل التهاب با داروهای خاص، کلید اصلی تسکین این درد است. این علامت می‌تواند باعث بی‌قراری و اختلال در خواب فرد شود. درد چشم یک هشدار جدی بدن است که نیاز به توجه فوری پزشکی دارد.

3. حساسیت به نور (فتوفوبیا)

حساسیت به نور یا فتوفوبیا یکی از ناتوان‌کننده‌ترین علائم التهاب عنبیه در افراد میانسال و سالمند است. این حالت به معنای احساس ناراحتی شدید یا حتی درد در مواجهه با نور، حتی نور معمولی اتاق است. این اتفاق به این دلیل می‌افتد که عنبیه ملتهب و مردمک در پاسخ به التهاب، دچار اسپاسم می‌شود. هنگامی که نور به چشم می‌رسد، عضلات عنبیه به طور غیرارادی و دردناکی منقبض می‌شوند. این انقباض باعث تشدید درد و ناراحتی می‌گردد. افراد مبتلا اغلب خود را در اتاق‌های تاریک حبس می‌کنند یا از عینک‌های آفتابی تیره حتی در فضای داخلی استفاده می‌کنند. خواندن کتاب یا نگاه کردن به صفحه نمایش برای آن‌ها بسیار دشوار می‌شود. فتوفوبیا تنها یک احساس ناخوشایند نیست، بلکه یک علامت کلیدی از فعال بودن التهاب در بخش قدامی چشم است. این علامت به طور مستقیم کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. بهبود این علامت معمولاً با شروع درمان ضدالتهابی به سرعت اتفاق می‌افتد.

4. تاری دید

تاری دید در بیماران مبتلا به یوئیت یک علامت آزاردهنده و نگران‌کننده است. این تاری می‌تواند از یک کاهش جزئی در وضوح بینایی تا یک کدری قابل توجه متغیر باشد. چندین عامل در ایجاد این تاری نقش دارند. التهاب و سلول‌های التهابی در زلالیه (مایع جلوی چشم) شناور می‌شوند و مانند ذرات ریز، مسیر نور را کدر می‌کنند. این حالت شبیه نگاه کردن از پشت یک شیشه بخارگرفته است. همچنین، التهاب می‌تواند باعث تورم قرنیه یا ایجاد رسوبات پروتئینی روی آن شود. این تغییرات به طور مستقیم بر شکست نور و تمرکز آن بر روی شبکیه تأثیر منفی می‌گذارد. گاهی اوقات، التهاب بر عملکرد عدسی طبیعی چشم (مژگانی) نیز تأثیر می‌گذارد و توانایی تمرکز را مختل می‌کند. این تاری ممکن است ثابت باشد یا در طول روز نوسان کند. افراد میانسال و سالمند ممکن است در ابتدا این تاری را به پیرچشمی یا تغییر شماره عینک نسبت دهند. اما تاری ناشی از یوئیت معمولاً با علائم دیگری مانند درد و قرمزی همراه است. این علامت به وضوح نشان‌دهنده درگیری ساختارهای حیاتی برای بینایی است.

5. دیدن هاله اطراف نورها

دیدن هاله‌های رنگی، به ویژه در اطراف منابع نور مانند چراغ‌ها، یک نشانه کلیدی در التهاب عنبیه است. این پدیده زمانی اتفاق می‌افتد که التهاب باعث تورم قرنیه یا وجود سلول‌ها و پروتئین‌ها در مایع زلالیه جلوی چشم می‌شود. این تغییرات، سطح صاف و یکنواخت مسیر نور را برهم می‌زنند. هنگامی که نور از این محیط ناهمگن عبور می‌کند، دچار پراش یا شکست غیرعادی می‌شود. این شکست غیرطبیعی باعث می‌گردد که نور در اطراف منبع خود به صورت حلقه‌های رنگی (اغلب سبز یا زرد) دیده شود. بیماران ممکن است هنگام نگاه کردن به چراغ‌های خیابان در شب یا صفحه تلویزیون در اتاق تاریک، این هاله‌ها را به وضوح ببینند. این علامت نه تنها آزاردهنده است، بلکه نشان‌دهنده اختلال در شفافیت محیط های چشمی است. دیدن هاله می‌تواند همراه با تاری دید باشد و رانندگی در شب را به عملی بسیار خطرناک تبدیل کند. با کاهش التهاب و پاکسازی مایع داخل چشمی، این هاله‌ها به تدریج از بین می‌روند.

6. کاهش دید پیشرونده

کاهش دید پیشرونده یکی از جدی‌ترین علائم التهاب عنبیه یا یوئیت در افراد میانسال و سالمند است. این کاهش بینایی به تدریج و با گذشت زمان بدتر می‌شود. این روند نزولی می‌تواند بسیار نگران‌کننده باشد. کاهش دید از چندین مکانیسم ناشی می‌شود. تجمع مداوم سلول‌های التهابی و پروتئین در زلالیه، مانند افزودن مداوم خاک به یک آکواریوم شفاف است. این امر به تدریج شفافیت مسیر بینایی را از بین می‌برد. التهاب فعال می‌تواند باعث ایجاد عوارض ثانویه مانند آب مروارید (کاتاراکت) یا افزایش فشار داخل چشم (گلوکوم) شود. این عوارض خود به طور مستقیم به عصب بینایی و عدسی چشم آسیب می‌زنند. همچنین، التهاب در بخش خلفی چشم (یوئیت خلفی) می‌تواند ماکولا (مرکز بینایی شبکیه) را درگیر کند. این درگیری مستقیم، وضوح مرکزی بینایی را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. این نوع کاهش دید با استراحت یا مالش چشم بهبود نمی‌یابد. این علامت یک زنگ خطر جدی است و نشان می‌دهد که بیماری در حال ایجاد آسیب بالقوه دائمی است. درمان فوری برای نجات بینایی ضروری است.

7. مگس‌پران (دیدن ذرات شناور)

مگس‌پران به معنی دیدن نقاط، خطوط، تارهای عنکبوت یا سایه‌های کوچک در میدان بینایی است. این ذرات در واقع سایه سلول‌ها یا تکه‌های ریز بافتی هستند که در داخل زجاجیه (ماده ژله‌ای پشت چشم) شناورند. در التهاب عنبیه یا یوئیت، این پدیده می‌تواند به طور ناگهانی و با شدت بیشتری ظاهر شود. التهاب در بخش قدامی چشم می‌تواند باعث ریزش تعداد زیادی سلول التهابی به داخل زجاجیه شود. در انواع خلفی یوئیت، التهاب مستقیماً خود زجاجیه را درگیر می‌کند و باعث تجمع سلول‌ها و کدورت در آن می‌گردد. بیماران این ذرات را به ویژه هنگام نگاه کردن به یک زمینه روشن و یکنواخت مانند آسمان آبی یا یک دیوار سفید می‌بینند. این ذرات با حرکت چشم به اطراف می‌پرند و معمولاً وقتی سعی می‌کنید مستقیماً به آن‌ها نگاه کنید، از دید شما فرار می‌کنند. اگرچه مگس‌پران خفیف می‌تواند با افزایش سن طبیعی باشد، اما ظاهر ناگهانی و زیاد شدن تعداد آن‌ها، به ویژه همراه با جرقه‌های نوری، یک علامت هشداردهنده برای التهاب فعال است.

8. تغییر شکل مردمک

در یک چشم سالم، مردمک باید گرد و متقارن باشد. التهاب عنبیه می‌تواند این شکل را به طور قابل توجهی تغییر دهد. عنبیه بافتی است که مردمک را تشکیل می‌دهد. هنگامی که این بافت ملتهب می‌شود، ممکن است به ساختارهای اطراف خود بچسبد. یک چسبندگی شایع، چسبندگی عنبیه به عدسی (سینچیا خلفی) یا به قرنیه (سینچیا قدامی) است. این چسبندگی‌ها هنگام گشاد یا جمع شدن مردمک، آن را تحت کشش قرار می‌دهند. در نتیجه، مردمک به جای گرد بودن، به شکل بیضی، گل‌میخ یا نامنظم درمی‌آید. این تغییر شکل می‌تواند واکنش مردمک به نور را نیز مختل کند. ممکن است مردمک به طور طبیعی در برابر نور کوچک نشود یا به کندی این کار را انجام دهد. این تغییر شکل اغلب با معاینه ساده با نور قلم توسط چشم‌پزشک به راحتی تشخیص داده می‌شود. تغییر شکل مردمک یک علامت فیزیکی واضح از آسیب بافتی ناشی از التهاب طولانی‌مدت یا شدید است. این چسبندگی‌ها می‌توانند دائمی شوند و درمان آن‌ها گاهی نیاز به جراحی دارد.

9. کوچک‌شدن مردمک

کوچک‌شدن مردمک (میوز) در التهاب عنبیه یک واکنش غیرارادی و دردناک است. عضلات عنبیه به دلیل التهاب شدید، دچار اسپاسم می‌شوند. این اسپاسم باعث می‌شود عضله منقبض‌کننده مردمک (اسفنکتر) به طور دائم منقبض بماند. در نتیجه، مردمک به طور غیرعادی کوچک و تنگ می‌شود. این کوچک‌شدن، حتی در شرایط کم‌نوری نیز اتفاق می‌افتد و مردمک قادر به گشاد شدن برای دیدن بهتر در تاریکی نیست. این حالت نه تنها دید در شب را مختل می‌کند، بلکه خود منبع درد است. هرگونه تلاش برای گشاد شدن مردمک (مثلاً در محیط تاریک) با مقاومت و درد همراه است. این میوز اسپاستیک همچنین می‌تواند با چسبندگی‌های عنبیه (سینچیا) همراه شود و مردمک را در این وضعیت کوچک قفل کند. قطره‌های گشادکننده مردمک که توسط چشم‌پزشک تجویز می‌شوند، با شل کردن این عضله، هم مردمک را گشاد می‌کنند، هم درد را کاهش می‌دهند و هم از تشکیل چسبندگی‌های بیشتر جلوگیری می‌کنند. کوچک‌شدن مقاوم مردمک یک نشانه کلیدی از فعالیت بیماری در بخش قدامی چشم است.

10. سردرد

سردرد مرتبط با التهاب عنبیه اغلب یک درد عمقی و مداوم است. این سردرد معمولاً در ناحیه اطراف چشم، پیشانی و شقیقه متمرکز می‌شود. ماهیت این سردرد به دو دلیل اصلی است. اول، التهاب ساختارهای داخلی چشم می‌تواند پایانه‌های عصبی حساس سه قلو (ترای جمینال) را تحریک کند. این تحریک، درد را به مناطق هم‌عصبه آن در سر ارجاع می‌دهد. دوم، اسپاسم مداوم عضلات مژگانی و عنبیه برای تطابق و واکنش به نور، یک فشار و خستگی مداوم ایجاد می‌کند. این فشار به صورت سردرد احساس می‌شود. این نوع سردرد اغلب با علائم چشمی مانند درد و حساسیت به نور تشدید می‌شود. ممکن است بیماران در ابتدا تصور کنند این یک سردرد معمولی مانند میگرن است. اما تفاوت آن در همراهی همزمان با قرمزی و تاری دید است. مسکن‌های معمولی ممکن است تنها به طور موقت این درد را تسکین دهند. درمان مؤثر این سردرد، کنترل التهاب اولیه در چشم است. با شروع درمان ضدالتهابی، سردرد نیز به تدریج بهبود می‌یابد.

11. اشکریزش

اشکریزش یک پاسخ محافظتی و رفلکسی چشم به التهاب و تحریک است. هنگامی که عنبیه و ساختارهای مجاور آن ملتهب می‌شوند، اعصاب قرنیه و ملتحمه تحریک می‌گردند. این تحریک، یک سیگنال قوی به غدد اشکی می‌فرستد. در نتیجه، غدد اشکی برای شستشو و دفع مواد التهابی، اشک بیشتری تولید می‌کنند. این اشک‌ریزش می‌تواند مداوم و آزاردهنده باشد. برخلاف اشک‌ریزش ناشی از انسداد مجاری اشکی، این نوع اشک‌ریزش با علائم تحریکی شدید مانند درد و حساسیت به نور همراه است. چشم سعی می‌کند با تولید بیشتر اشک، سطح خود را مرطوب نگه دارد و عوامل التهابی را رقیق کند. همچنین، اشک حاوی فاکتورهای ایمنی است که می‌توانند به مبارزه با التهاب کمک کنند. با این حال، این اشک‌ریزش اغلب نمی‌تواند التهاب عمقی را مهار کند. این علامت معمولاً با کاهش التهاب اصلی چشم به طور خودبه‌خود برطرف می‌شود. اشک‌ریزش غیرقابل توضیح و همراه با قرمزی، یک نشانه دیگر از نیاز به معاینه تخصصی است.

1. تاریخچه‌گیری پزشکی کامل

تاریخچه‌گیری پزشکی کامل، اولین و اساسی‌ترین گام در تشخیص التهاب عنبیه یا یوئیت در افراد میانسال و سالمند است. پزشک در این مرحله، یک گفت‌وگوی دقیق و هدفمند با بیمار آغاز می‌کند. او درباره ویژگی‌های دقیق علائم سؤال می‌پرسد. این سؤالات شامل نوع درد، میزان تاری دید و چگونگی حساسیت به نور است. پزشک می‌پرسد این علائم از چه زمانی شروع شده‌اند و آیا قبلاً نیز چنین مشکلی وجود داشته است یا خیر. سپس، او به کاوش در سابقه پزشکی کلی بیمار می‌پردازد. پزشک به دنبال سرنخ‌های مهمی مانند بیماری‌های التهابی قبلی می‌گردد. این بیماری‌ها می‌توانند شامل آرتریت روماتوئید، اسپوندیلیت آنکیلوزان یا بیماری‌های التهابی روده باشند. همچنین، سابقه عفونت‌هایی مانند سل، تبخال یا زونا نیز دارای اهمیت بسیار بالایی است. پزشک از بیمار درباره هرگونه سابقه ضربه به چشم یا عمل جراحی چشمی سؤال می‌کند. او همچنین لیست کامل داروها و مکمل‌های مصرفی بیمار را بررسی می‌نماید. این اطلاعات به پزشک کمک می‌کند تا بین یک یوئیت اولیه و یوئیت ثانویه به یک بیماری دیگر تمایز قائل شود. یک تاریخچه‌گیری دقیق، مسیر تشخیصی را بسیار مشخص و هدفمند می‌سازد.

2. سنجش حدت بینایی

سنجش حدت بینایی یک آزمون ساده اما بسیار آموزنده است. این تست، اولین ارزیابی کمی از عملکرد بینایی بیمار محسوب می‌شود. پزشک یا اپتومتریست از بیمار می‌خواهد که در فاصله مشخصی از یک چارت بینایی (مانند چارت اسنلن) بایستد. سپس بیمار باید حروف یا نمادهای روی چارت را با یک چشم در حالت بسته بخواند. این تست برای هر چشم به طور جداگانه انجام می‌شود. نتیجه این آزمون به صورت کسری مانند ۲۰/۲۰ یا ۲۰/۴۰ ثبت می‌گردد. کاهش حدت بینایی می‌تواند یک نشانه مهم از فعالیت بیماری باشد. التهاب در بخش‌های مختلف چشم می‌تواند به وضوح بینایی آسیب بزند. این آسیب می‌تواند ناشی از کدورت در مسیرهای بینایی، التهاب ماکولا یا ایجاد عوارضی مانند آب مروارید باشد. پزشک نتیجه این تست را با معاینات بعدی مقایسه می‌کند. این مقایسه به او کمک می‌کند تا روند بیماری و پاسخ به درمان را به طور عینی پیگیری نماید. سنجش حدت بینایی یک معیار پایه برای تصمیم‌گیری‌های درمانی بعدی فراهم می‌آورد.

3. معاینه با لامپ شکاف

معاینه با لامپ شکاف، ستون فقرات تشخیص التهاب عنبیه یا یوئیت در افراد میانسال و سالمند است. این دستگاه یک میکروسکوپ ویژه با نور پرقدرت است. پزشک به وسیله آن، چشم را با بزرگنمایی بالا و به صورت سه‌بعدی معاینه می‌کند. او ابتدا ساختارهای قدامی چشم را با دقت بسیار بالا بررسی می‌نماید. پزشک به دنبال علائم التهاب در ملتحمه، قرنیه و اتاق قدامی می‌گردد. وجود سلول‌های التهابی یا “فلر” (کدورت پروتئینی) در زلالیه اتاق قدامی، یک یافته کلیدی برای تشخیص یوئیت قدامی است. سپس، او عنبیه را از نظر تغییرات رنگ، بافت و شکل مردمک بررسی می‌کند. پزشک به دقت به دنبال تشکیل چسبندگی‌های بین عنبیه و عدسی (سینچیای خلفی) می‌گردد. این چسبندگی‌ها می‌توانند مردمک را بدشکل کنند. همچنین، پزشک می‌تواند عدسی را از نظر شروع آب مروارید ناشی از التهاب بررسی کند. لامپ شکاف این امکان را فراهم می‌آورد که التهاب به طور مستقیم و زنده مشاهده شود. این دستگاه به پزشک اجازه می‌دهد تا شدت التهاب را درجه‌بندی کند. این درجه‌بندی برای انتخاب نوع و قدرت داروهای ضدالتهابی بسیار حیاتی است.

4. تونومتری (اندازه‌گیری فشار داخل چشم)

تونومتری فرآیند اندازه‌گیری فشار داخل چشم است. این اندازه‌گیری نقش بسیار مهمی در ارزیابی التهاب عنبیه یا یوئیت در افراد میانسال و سالمند دارد. فشار طبیعی چشم معمولاً بین ۱۰ تا ۲۱ میلی‌متر جیوه است. التهاب می‌تواند این فشار را به دو صورت متغیر کند. در مرحله حاد، التهاب شدید می‌تواند فرآیند ترشح زلالیه را مختل کند و منجر به کاهش فشار داخل چشم (هایپوتونی) شود. اما وضعیت نگران‌کننده‌تر، افزایش فشار داخل چشم (افزایش فشار خون چشمی یا گلوکوم) است. این افزایش فشار می‌تواند به دلیل انسداد سیستم تخلیه چشم توسط سلول‌های التهابی و مواد زائد رخ دهد. همچنین، چسبندگی‌های عنبیه (سینچیا) می‌توانند به طور فیزیکی مسیر خروج زلالیه را مسدود کنند. پزشک این اندازه‌گیری را معمولاً با دستگاه‌های بدون تماس (پاف) یا دستگاه‌های تماسی مانند تونومتر اپلانیشن انجام می‌دهد. پایش منظم فشار چشم در طول درمان ضروری است. زیرا هم خود بیماری و هم داروهای استروئیدی مورد استفاده برای درمان آن می‌توانند باعث افزایش فشار شوند. کنترل فشار داخل چشم برای جلوگیری از آسیب به عصب بینایی یک اولویت درمانی است.

5. معاینه ته چشم پس از گشاد کردن مردمک

معاینه ته چشم پس از گشاد کردن مردمک، یک مرحله کاملا ضروری برای ارزیابی کامل التهاب یوئیت است. پزشک برای این کار از قطره‌های مخصوصی استفاده می‌کند. این قطره‌ها عضلات عنبیه را به طور موقت شل می‌کنند و باعث گشاد شدن مردمک می‌شوند. یک مردمک گشاد شده، پنجره بزرگی به سمت بخش‌های خلفی چشم ایجاد می‌کند. پزشک از طریق این پنجره می‌تواند زجاجیه، شبکیه، عصب بینایی و مشیمیه را به وضوح معاینه کند. او به دنبال علائم التهاب در این نواحی می‌گردد. این علائم می‌تواند شامل التهاب سلول‌های زجاجیه، تورم یا نفوذ به شبکیه و مشیمیه و التهاب عصب بینایی باشد. این معاینه به پزشک اجازه می‌دهد تا مشخص کند که آیا یوئیت تنها بخش قدامی چشم را درگیر کرده است یا بخش میانی و خلفی را نیز تحت تأثیر قرار داده است. این تمایز برای برنامه‌ریزی درمانی و تعیین پیش آگهی بیماری بسیار حیاتی است. بدون این معاینه، تشخیص یک یوئیت خلفی می‌تواند به راحتی از قلم بیفتد. این معاینه ممکن است باعث تاری دید موقت و حساسیت به نور برای چند ساعت شود.

6. آزمایش خون

آزمایش خون یک ابزار تشخیصی قدرتمند در موارد التهاب عنبیه یا یوئیت با منشأ ناشناخته است. بسیاری از بیماری‌های سیستمیک می‌توانند خود را با یوئیت نشان دهند. پزشک با درخواست یک پنل آزمایش خون، به دنبال یافتن این بیماری‌های زمین‌ای می‌گردد. این آزمایشات می‌توانند شامل تست‌های التهابی عمومی مانند سدیمانتراسیون (ESR) و پروتئین واکنش‌گر C (CRP) باشند. افزایش سطح این نشانگرها نشان دهنده وجود یک فرآیند التهابی فعال در بدن است. همچنین، پزشک به دنبال اتوآنتی‌بادی‌های خاصی می‌گردد. این آنتی‌بادی‌ها می‌توانند نشان‌دهنده بیماری‌های خودایمنی باشند. از تست‌های رایج می‌توان به فاکتور روماتوئید (RF) و آنتی‌بادی ضد هسته‌ای (ANA) برای بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس اشاره کرد. تست HLA-B27 نیز برای ارتباط با اسپوندیلیت آنکیلوزان و دیگر اسپوندیلوآرتوپاتی‌ها درخواست می‌شود. علاوه بر این، آزمایشات سرولوژی برای شناسایی عفونت‌های قدیمی یا فعال مانند سیفلیس، توکسوپلاسموز و ویروس هرپس نیز انجام می‌گیرد. شناسایی یک بیماری سیستمیک زمین‌ای، به پزشک اجازه می‌دهد تا یک درمان هدفمند را برای ریشه مشکل آغاز کند.

7. عکس‌برداری از قفسه سینه 

عکس‌برداری از قفسه سینه (Chest X-ray) یک ابزار تشخیصی مهم در موارد مشکوک به یوئیت ناشی از سارکوئیدوز است. سارکوئیدوز یک بیماری سیستمیک با علت ناشناخته است. این بیماری با تشکیل توده‌های التهابی کوچک به نام گرانولوم در اندام‌های مختلف بدن مشخص می‌شود. ریه‌ها و غدد لنفاوی ناحیه قفسه سینه از شایع‌ترین مکان‌های درگیری هستند. یوئیت می‌تواند یکی از تظاهرات اولیه و مهم این بیماری باشد. پزشک ممکن است در صورت مشکوک شدن به سارکوئیدوز، مشاهده الگوی خاصی از یووئیت (مانند یووئیت حلقوی) یا مشاهده نشانگرهای خاص در آزمایش خون، آزمایش‌های تصویربرداری را تجویز کند. در عکس رادیوگرافی قفسه سینه، پزشک به دنبال یافته‌های کلاسیک سارکوئیدوز می‌گردد. این یافته‌ها شامل بزرگ شدن غدد لنفاوی بین ریه‌ها (هیلار) و بیماری بینابینی ریه است. وجود این یافته‌ها، احتمال سارکوئیدوز را به عنوان علت زمین‌های التهاب چشم به شدت افزایش می‌دهد. در چنین مواردی، پزشک ممکن است برای تأیید نهایی، بیمار را به یک متخصص ریه ارجاع دهد. درمان موفقیت‌آمیز سارکوئیدوز، معمولاً منجر به کنترل التهاب چشمی نیز می‌شود.

8. تست‌های تصویربرداری چشمی

تست‌های تصویربرداری چشمی پیشرفته، بینایی دقیق‌تری از ساختارهای داخلی چشم فراهم می‌کنند. این تست‌ها به ویژه برای ارزیابی یوئیت خلفی و میانی ضروری هستند. توموگرافی انسجام نوری (OCT) یکی از این تکنیک‌های حیاتی است. این دستگاه از امواج نور برای گرفتن تصاویر مقطعی با وضوح بسیار بالا از شبکیه و عصب بینایی استفاده می‌کند. OCT می‌تواند تورم ماکولا را که یک عارضه شایع و کاهنده بینایی است، به دقت تشخیص و اندازه‌گیری کند. آنژیوگرافی فلورسئین (FA) و ایندوسیانین گرین (ICGA) دو تکنیک تصویربرداری عروقی هستند. در این تست‌ها، یک رنگ تزریقی از طریق رگ وارد عروق خونی شبکیه و مشیمیه می‌شود. سپس یک دوربین مخصوص از چشم در زمان‌های مختلف عکس‌برداری می‌کند. این تصاویر نحوه پرفیوژن خون، وجود التهاب در عروق و نشت از عروق آسیب‌دیده را نشان می‌دهند. این اطلاعات برای تشخیص نوع خاص یوئیت، شناسایی نواحی فعال بیماری و مانیتورینگ پاسخ به درمان بسیار ارزشمند است. این تکنیک‌ها به پزشک اجازه می‌دهند التهاب را در سطح میکروسکوپی ببیند و بر اساس آن درمان را شخصی‌سازی کند.

9. آزمایش مایع چشم

آزمایش مایع چشم یک روش تهاجمی و تخصصی است. پزشکان تنها در موارد بسیار خاص و نادر از این روش استفاده می‌کنند. این آزمایش معمولاً زمانی در نظر گرفته می‌شود که یوئیت به درمان‌های استاندارد پاسخ نداده باشد. همچنین وقتی که پزشک به یک عفونت یا بدخیمی شدیداً مشکوک باشد، این روش انجام می‌گیرد. این فرآیند که به آن پاراسنتز زلالیه نیز می‌گویند، تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. پزشک با یک سوزن بسیار ظریف، مقدار بسیار کمی (کمتر از ۰.۱ میلی‌لیتر) از مایع زلالیه اتاق قدامی چشم را می‌کشد. سپس این نمونه را برای آنالیزهای مختلف به آزمایشگاه می‌فرستد. آزمایشگاه می‌تواند این مایع را از نظر وجود ارگانیسم‌های عفونی (با کشت میکروبی) بررسی کند. همچنین، آنالیز سلول‌شناسی می‌تواند به دنبال سلول‌های سرطانی (مانند لنفوم) باشد. تست‌های مولکولی مانند PCR نیز برای شناسایی DNA ویروس‌ها یا باکتری‌های خاص با حساسیت بالا به کار می‌روند. این روش به دلیل خطرات بالقوه‌ای مانند عفونت، خونریزی یا آسیب به عدسی، تنها در مراکز بسیار تخصصی انجام می‌شود. اما نتایج آن می‌تواند تشخیص نهایی را مشخص کرده و یک درمان نجات‌بخش را هدایت کند.