سرطان حنجره در افراد میانسال و سالمند

سرطان حنجره یکی از جدی‌ترین سرطان‌های سر و گردن در افراد میانسال و مسن است. این سرطان معمولاً بعد از ۵۰ سالگی رخ می‌دهد و مردان را بیشتر از زنان تحت تأثیر قرار می‌دهد. تشخیص زودهنگام برای درمان موفقیت‌آمیز بسیار مهم است.

مصرف طولانی مدت دخانیات و الکل مهمترین عوامل خطر سرطان حنجره در افراد میانسال و مسن هستند. قرار گرفتن در معرض آلاینده‌های صنعتی و آزبست نیز می‌تواند خطر را افزایش دهد. ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) نیز به عنوان یک عامل خطر جدید شناسایی شده است.

علائم هشدار دهنده سرطان حنجره در افراد میانسال و مسن شامل گرفتگی مداوم صدا، احساس وجود توده در گلو، درد مزمن گلو، مشکل در بلع، تنفس پر سر و صدا و کاهش وزن بدون دلیل است. این علائم ممکن است در ابتدا خفیف باشند، اما به تدریج بدتر می‌شوند.

تشخیص سرطان حنجره در افراد میانسال و مسن از طریق معاینه تخصصی توسط متخصص گوش و حلق و بینی انجام می‌شود. پزشک از روش‌های مختلفی مانند لارنگوسکوپی، بیوپسی و تصویربرداری استفاده می‌کند. درمان به مرحله سرطان بستگی دارد و ممکن است شامل جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی یا ترکیبی از این روش‌ها باشد.

پیشگیری از سرطان حنجره در بزرگسالان میانسال و مسن‌تر می‌تواند با ترک سیگار و الکل، استفاده از محافظ تنفسی در محیط‌های کاری آلوده و انجام معاینات منظم حاصل شود. آگاهی از علائم اولیه و عوامل خطر می‌تواند به تشخیص زودهنگام و درمان مؤثر کمک کند.

 

علائم و نشانه‌های سرطان حنجره در افراد میانسال و سالمند

 

۱. خشونت صدای پایدار (بیش از دو هفته)

خشونت صدای پایدار یکی از نخستین و مهم‌ترین نشانه‌های سرطان حنجره است. این حالت زمانی رخ می‌دهد که تومور در ناحیه تارهای صوتی رشد می‌کند. تارهای صوتی نمی‌توانند به درستی مرتعش شوند. در نتیجه صدای فرد خشن و گرفته می‌شود.

افراد معمولاً در ابتدا این علامت را با سرماخوردگی یا التهاب گلو اشتباه می‌گیرند. اما برخلاف سرماخوردگی، این خشونت صدا پس از دو هفته بهبود نمی‌یابد. بلکه روز به روز بدتر می‌شود. حتی استراحت دادن به صدا نیز تأثیری ندارد.

این علامت به ویژه در افراد میانسال و سالمند باید بسیار جدی گرفته شود. زیرا این گروه سنی بیشتر در معرض خطر هستند. پزشکان توصیه می‌کنند اگر خشونت صدا بیش از دو هفته ادامه یابد، حتماً به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه شود.

پزشک از روش‌های مختلفی برای بررسی این علامت استفاده می‌کند. لارنگوسکوپی مستقیم یا غیرمستقیم به پزشک اجازه می‌دهد تا تارهای صوتی را ببیند. او می‌تواند هرگونه ضایعه یا تومور را شناسایی کند. تشخیص زودهنگام، شانس درمان موفقیت‌آمیز را به طرز چشمگیری افزایش می‌دهد.

 

۲. احساس توده یا جسم خارجی در گلو

بسیاری از بیماران احساس می‌کنند چیزی در گلویشان گیر کرده است. آنها دائماً سعی می‌کنند با سرفه یا صاف کردن گلو این احساس را تسکین دهند. اما این تلاش‌ها معمولاً ناموفق هستند. این احساس ناشی از وجود فیزیکی تومور در حنجره است.

این حس ممکن است در مراحل اولیه بیماری متناوب باشد، اما به تدریج دائمی می شود. بیماران اغلب این حس را به صورت «توده ای که پایین نمی رود» توصیف می کنند. همچنین می توان آن را هنگام بلعیدن احساس کرد.

این علامت می تواند بر تغذیه بیمار تأثیر بگذارد. برخی از بیماران از ترس خفگی از خوردن غذا اجتناب می کنند. این امر منجر به کاهش وزن و ضعف عمومی می شود. همچنین می تواند باعث اضطراب و استرس در بیمار شود.

پزشک باید این علامت را از سایر بیماری‌ها مانند رفلاکس معده یا مشکلات عصبی متمایز کند. معاینه دقیق حنجره معمولاً می‌تواند علت واقعی را مشخص کند. نادیده گرفتن این علامت می‌تواند منجر به پیشرفت بیماری شود.

 

۳. درد مزمن گلو

درد مزمن گلو که بهبود نمی‌یابد، یکی دیگر از نشانه‌های هشداردهنده است. این درد معمولا با خشونت صدا و احساس توده در گلو همراه است. برخلاف گلودردهای معمولی، این درد با درمان‌های ساده بهبود نمی‌یابد.

درد ممکن است در ابتدا خفیف باشد. اما به تدریج شدیدتر می‌شود. ممکن است مانند سوزش یا فشار مداوم در ناحیه گلو احساس شود. این درد معمولاً با بلعیدن بدتر می‌شود. حتی بلعیدن بزاق نیز می‌تواند دردناک باشد.

در مراحل پیشرفته‌تر، درد ممکن است به گوش‌ها نیز سرایت کند. دلیل این امر این است که اعصاب حسی بین گلو و گوش‌ها مشترک هستند. بیمار ممکن است در ابتدا فکر کند که مشکل در گوش‌ها است. با این حال، منبع واقعی درد در حنجره است.

این درد می‌تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارد. می‌تواند باعث مشکلات خواب و از دست دادن اشتها شود. پزشک باید شرح حال دقیقی بگیرد و معاینه کاملی انجام دهد. مسکن‌های رایج معمولاً هیچ تأثیری بر این درد ندارند. درمان علت زمینه‌ای ضروری است.

 

۴. درد گوش

درد منتشر شونده از گلو به گوش، پدیده‌ای رایج در سرطان حنجره است. این امر به دلیل ارتباط عصبی بین حنجره و گوش رخ می‌دهد. تومور در حنجره می‌تواند عصب را تحریک کند. این تحریک به صورت درد در گوش احساس می‌شود.

بیمار معمولاً در عمق گوش خود احساس درد می‌کند. این درد ممکن است یک طرفه باشد، یعنی در همان سمتی که تومور قرار دارد. درد ممکن است مداوم یا متناوب باشد. ممکن است با بلع یا صحبت کردن بدتر شود.

این علامت اغلب بیمار را گیج می‌کند. بسیاری در ابتدا با متخصص گوش مشورت می‌کنند. اما معاینه گوش معمولاً طبیعی است. پزشک باید منبع خارجی درد را در نظر بگیرد. معاینه حنجره معمولاً علت واقعی را نشان می‌دهد.

نادیده گرفتن این علامت می‌تواند خطرناک باشد زیرا نشان دهنده پیشرفت بیماری است. درمان مناسب سرطان حنجره معمولاً این درد را نیز تسکین می‌دهد. کنترل درد نیز بخش مهمی از مدیریت بیمار است.

 

 

۶. تنفس صدادار یا استریدور

خس خس سینه یک علامت جدی و بالقوه خطرناک است. این اتفاق زمانی می‌افتد که یک تومور، راه هوایی را تنگ می‌کند. هوا با فشار از یک مجرای تنگ عبور می‌کند. این امر باعث ایجاد صدای خس خس یا سوت با فرکانس بالا می‌شود.

این صدا معمولاً هنگام دم شنیده می‌شود. اما در موارد شدید، ممکن است هنگام بازدم نیز شنیده شود. این صدا در ابتدا ممکن است فقط هنگام فعالیت بدنی ظاهر شود. اما با پیشرفت بیماری، حتی در حالت استراحت نیز شنیده می‌شود.

این وضعیت نیاز به مراقبت پزشکی فوری دارد زیرا می‌تواند به انسداد کامل راه هوایی منجر شود. پزشک ممکن است اقدامات اورژانسی برای باز کردن راه هوایی شما انجام دهد. این اقدامات شامل قرار دادن لوله تنفسی یا انجام تراکئوستومی است.

درمان اصلی شامل برداشتن تومور و باز کردن راه هوایی است. پرتودرمانی می‌تواند به کوچک شدن تومور و کاهش انسداد کمک کند. در موارد پیشرفته، ممکن است جراحی گسترده مورد نیاز باشد. این علامت هرگز نباید نادیده گرفته شود.

 

۷. کاهش وزن غیرقابل توجیه

کاهش وزن بی دلیل، علامت هشدار دهنده بسیاری از سرطان ها است. در سرطان حنجره، این کاهش وزن معمولاً نتیجه چندین عامل است. مشکل در بلع، مصرف غذا را کاهش می دهد. درد هنگام بلع، اشتها را نیز کم می کند.

همچنین، خود سرطان باعث افزایش متابولیسم بدن می‌شود. بدن برای مبارزه با بیماری انرژی بیشتری مصرف می‌کند. این امر منجر به تجزیه بافت‌های چربی و ماهیچه می‌شود. کاهش وزن معمولاً در مدت زمان نسبتاً کوتاهی رخ می‌دهد.

کاهش بیش از ۵٪ از وزن بدن در طول یک دوره ۶ تا ۱۲ ماهه قابل توجه تلقی می‌شود. این کاهش می‌تواند باعث ضعف، خستگی و کاهش عملکرد سیستم ایمنی شود. بیماران اغلب رنگ‌پریده و ضعیف به نظر می‌رسند.

پزشک باید سایر علل کاهش وزن را نیز در نظر بگیرد. اما در افراد میانسال و مسن، همیشه باید سرطان را در نظر داشت. بهبود تغذیه بخش مهمی از درمان است. مشاوره با متخصص تغذیه ممکن است ضروری باشد.

 

۸. سرفه‌های مداوم

سرفه مداومی که بهبود نمی‌یابد، یک علامت شایع است. این سرفه معمولاً خشک و آزاردهنده است. اما گاهی اوقات ممکن است با خلط همراه باشد. تومور با تحریک انتهای اعصاب در حنجره، این رفلکس سرفه را فعال می‌کند.

سرفه ممکن است در ابتدا گاه به گاه باشد، اما به تدریج مکرر و شدید می‌شود. ممکن است در طول شب بدتر شود و خواب را مختل کند. برخی از بیماران گزارش می‌دهند که سرفه آنها مانند پارس سگ صدا می‌دهد.

این سرفه معمولاً به درمان‌های مرسوم سرفه پاسخ نمی‌دهد. داروهای ضد سرفه قوی نیز اغلب بی‌اثر هستند. فقط درمان سرطان می‌تواند این سرفه را تسکین دهد. در این میان، پزشک ممکن است داروهای علامتی تجویز کند.

سرفه مداوم می‌تواند به طور جدی بر کیفیت زندگی شما تأثیر بگذارد. این بیماری می‌تواند باعث درد قفسه سینه، خستگی و حتی شکستگی دنده در موارد شدید شود. نادیده گرفتن این علامت می‌تواند منجر به تأخیر در تشخیص شود.

 

۹. مشاهده خون در خلط یا بزاق

دیدن خون در بزاق یا خلط نشانه‌ی نگران‌کننده‌ای است. این اتفاق زمانی می‌افتد که تومور، رگ‌های خونی شکننده را پاره می‌کند. خونریزی معمولاً جزئی است. اما گاهی اوقات می‌تواند قابل توجه باشد.

خون ممکن است به صورت رگه‌های قرمز در خلط ظاهر شود. یا بزاق ممکن است صورتی یا قرمز به نظر برسد. این خونریزی ممکن است خود به خود رخ دهد. یا ممکن است پس از سرفه یا بلع رخ دهد.

این وضعیت نیاز به بررسی فوری دارد. پزشک باید منبع خونریزی را مشخص کند. ممکن است برای مشاهده محل خونریزی، آندوسکوپی لازم باشد. آزمایش‌های انعقاد خون نیز ممکن است لازم باشد.

خونریزی می‌تواند باعث اضطراب شدید در بیمار شود. در موارد شدید، ممکن است اقداماتی برای کنترل خونریزی لازم باشد. درمان سرطان معمولاً این مشکل را برطرف می‌کند. اما در این بین، ممکن است به داروهای هموستاتیک نیاز باشد.

 

 

 

۱. معاینه فیزیکی و گرفتن تاریخچه پزشکی

این مرحله، اولین و اساسی‌ترین قدم در تشخیص سرطان حنجره است. پزشک در این مرحله، یک گفتگوی دقیق و همه‌جانبه با بیمار آغاز می‌کند. او درباره تمام علائم بیمار، از جمله خشونت صدا، مشکل در بلع، درد گلو یا گوش، و کاهش وزن غیرقابل توضیح سؤال می‌پرسد. پزشک به طور ویژه به مدت زمان بروز این علائم توجه می‌کند. زیرا تداوم علائم برای بیش از دو هفته، یک نشانه هشداردهنده مهم محسوب می‌شود.

سپس، پزشک به بررسی سوابق پزشکی بیمار می‌پردازد. او به دنبال عوامل خطرساز اصلی مانند سابقه مصرف طولانی‌مدت دخانیات یا الکل می‌گردد. سابقه قرارگیری در معرض آلاینده‌های صنعتی یا گرد و غبار نیز برای او بسیار مهم است. پس از تکمیل تاریخچه، نوبت به معاینه فیزیکی می‌رسد.

پزشک با دقت ناحیه گردن بیمار را لمس می‌کند. او به دنبال هرگونه تورم یا غدد لنفاوی بزرگ‌شده می‌گردد. او حنجره را از بیرون بررسی می‌کند تا ببیند آیا هنگام بلع به درستی حرکت می‌کند یا خیر. این معاینه اولیه به پزشک کمک می‌کند تا یک ارزیابی کلی از وضعیت بیمار به دست آورد و مسیر تشخیصی بعدی را مشخص نماید. این فرآیند اگرچه ساده به نظر می‌رسد، اما نقش کلیدی در تعیین مراحل بعدی دارد.

 

۲. لارنگوسکوپی غیرمستقیم

درمان شامل برداشتن غدد لنفاوی درگیر در طول جراحی است. یا ممکن است پرتودرمانی گردن لازم باشد. پیش آگهی معمولاً زمانی که سرطان به غدد لنفاوی گسترش یافته است، بدتر است. اما درمان هنوز هم می‌تواند مؤثر باشد.

این کار به پزشک امکان می‌دهد تا یک نما از حنجره و تارهای صوتی را در آینه ببیند. او می‌تواند حرکت تارهای صوتی، تقارن آن‌ها و وجود هرگونه توده یا زخم را بررسی کند. این روش بدون درد است و فقط چند دقیقه طول می‌کشد. اما نیاز به همکاری خوب بیمار دارد.

اگر بیمار رفلکس عق زدن قوی داشته باشد، این معاینه ممکن است کمی ناراحت کننده باشد. در برخی موارد، پزشک از اسپری بی حسی موضعی برای کاهش ناراحتی استفاده می کند. اگرچه این روش اطلاعات ارزشمندی ارائه می دهد، اما محدود است زیرا پزشک نمی تواند تمام قسمت های حنجره را به طور کامل ببیند. در صورت نیاز به معاینه دقیق تر، پزشک روش های پیشرفته تری را توصیه خواهد کرد.

 

۳. لارنگوسکوپی مستقیم  با لارنگوسکوپ

لارنگوسکوپی مستقیم، یک روش دقیق‌تر برای بررسی حنجره است. پزشک از یک وسیله به نام لارنگوسکوپ استفاده می‌کند. این وسیله یک لوله سفت و انعطاف‌ناپذیر است که یک منبع نور در انتهای آن قرار دارد. این روش اغلب در اتاق عمل و تحت بیهوشی سبک انجام می‌شود.

پزشک لارنگوسکوپ را از طریق دهان بیمار وارد می‌کند. او آن را به داخل حنجره هدایت می‌کند. این کار به او یک نمای مستقیم، واضح و بزرگنمایی شده از تمام ساختارهای حنجره می‌دهد. او می‌تواند کوچکترین ناهنجاری‌ها را تشخیص دهد.

مزیت بزرگ این روش این است که می‌توان آن را همزمان با بیوپسی انجام داد. اگر پزشک ضایعه مشکوکی ببیند، می‌تواند بلافاصله از آن نمونه‌برداری کند. این روش اطلاعات بسیار دقیقی در مورد محل، اندازه و میزان تومور ارائه می‌دهد. بهبودی از این روش معمولاً سریع است. بیمار ممکن است برای چند ساعت احساس گلودرد کند. این روش استاندارد طلایی در تشخیص مشکلات حنجره محسوب می‌شود.

 

۴. اندوسکوپی با فیبر نوری

آندوسکوپی فیبراپتیک یک روش مدرن و کم‌تهاجمی است. پزشک از یک لوله نازک، انعطاف‌پذیر و دارای چراغ به نام آندوسکوپ استفاده می‌کند. او ابتدا بینی بیمار را با اسپری ضد احتقان و بی‌حس‌کننده آماده می‌کند. سپس، آندوسکوپ را به آرامی از طریق بینی وارد کرده و به سمت حنجره هدایت می‌کند.

این روش یک مزیت بزرگ دارد: امکان بررسی عملکرد حنجره در حین صحبت کردن و تنفس. از آنجا که بیمار در طول عمل هوشیار است، پزشک از بیمار می‌خواهد که صحبت کند، آواز بخواند یا نفس بکشد. او می‌تواند حرکت تارهای صوتی را در زمان واقعی روی مانیتور مشاهده کند.

این تکنیک به ویژه برای بررسی دقیق حرکت تارهای صوتی و تشخیص تغییرات ظریف بسیار عالی است. ناراحتی بیمار در طول این روش معمولاً حداقل است. این روش فقط چند دقیقه طول می‌کشد و اطلاعات ارزشمندی در مورد عملکرد و ساختار حنجره ارائه می‌دهد. این روش اغلب به عنوان مکمل سایر روش‌های تشخیصی استفاده می‌شود.

 

 

۶. پاتولوژی بافت

آسیب شناسی بافتی مرحله نهایی و قطعی در تشخیص سرطان است. آسیب شناس نمونه بیوپسی را زیر میکروسکوپ بررسی می کند. او به دنبال سلول های غیرطبیعی می گردد. این سلول ها معمولاً از نظر شکل و اندازه نامنظم هستند. هسته آنها ممکن است بزرگ و تیره باشد.

پاتولوژیست نوع سلول سرطانی را تعیین می‌کند. شایع‌ترین نوع آن، کارسینوم سلول سنگفرشی است. این نوع از سلول‌های پوشاننده حنجره منشأ می‌گیرد. او همچنین درجه تومور را تعیین می‌کند. درجه پایین به معنای رشد کندتر آن است. درجه بالا به معنای تهاجمی بودن تومور است.

گزارش پاتولوژی اطلاعات حیاتی ارائه می‌دهد. این گزارش وجود یا عدم وجود سرطان را تأیید می‌کند. همچنین ضخامت تومور و تهاجم به رگ‌های خونی را نشان می‌دهد. این اطلاعات به پزشک کمک می‌کند تا مرحله بیماری را به طور دقیق تعیین کند. درمان بر اساس این یافته‌ها برنامه‌ریزی می‌شود. دقت این روش بسیار بالا است. اما گاهی اوقات ممکن است نظر دوم یک پاتولوژیست مورد نیاز باشد.

 

۷. سی‌تی اسکن (CT Scan)

سی تی اسکن از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر مقطعی استفاده می‌کند. این روش میزان تومور را نشان می‌دهد. پزشک می‌تواند اندازه دقیق تومور را اندازه‌گیری کند. همچنین تهاجم به بافت‌های اطراف را نشان می‌دهد.

سی تی اسکن به ویژه برای ارزیابی غدد لنفاوی گردن مفید است. این روش می‌تواند بزرگ شدن غدد لنفاوی را تشخیص دهد. همچنین تهاجم به غضروف حنجره را نشان می‌دهد. این اطلاعات برای مرحله‌بندی بیماری بسیار مهم است.

بیمار روی تخت دراز می‌کشد. اسکنر دور سر و گردن او می‌چرخد. کل این عمل معمولاً کمتر از 30 دقیقه طول می‌کشد. گاهی اوقات برای وضوح بهتر از ماده حاجب استفاده می‌شود. این ماده از طریق ورید تزریق می‌شود. سی‌تی‌اسکن ابزاری ضروری برای برنامه‌ریزی جراحی و پرتودرمانی است.

 

۸. ام‌آر‌آی (MRI)

ام آر آی از یک میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی استفاده می‌کند. این روش تصاویری با وضوح بسیار بالا تولید می‌کند. این روش به ویژه برای بافت‌های نرم عالی است. می‌تواند تومورها را از بافت‌های طبیعی متمایز کند.

ام آر آی در نشان دادن تهاجم به عضلات و فضای اطراف حنجره خوب است. همچنین برای ارزیابی درگیری غدد لنفاوی مفید است. گاهی اوقات می‌تواند عود تومور را پس از درمان تشخیص دهد.

بیمار باید در طول اسکن کاملاً بی‌حرکت بماند. دستگاه صدای بلندی تولید می‌کند. گاهی اوقات برای محافظت از شنوایی از هدفون استفاده می‌شود. ام آر آی معمولاً برای موارد پیچیده یا زمانی که به جزئیات بیشتری نیاز است، استفاده می‌شود.

 

۹. PET-CT

۱۰. سونوگرافی گردن

سونوگرافی از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر استفاده می‌کند. این روش به ویژه برای بررسی غدد لنفاوی گردن مناسب است و می‌تواند به تمایز بین غدد لنفاوی واکنشی و بدخیم کمک کند.

سونوگرافی اندازه، شکل و ساختار داخلی غدد لنفاوی را نشان می‌دهد. همچنین می‌تواند برای هدایت بیوپسی غدد لنفاوی مورد استفاده قرار گیرد. این یک روش غیرتهاجمی است که شامل اشعه نمی‌شود.

پزشک ژلی را روی پوست گردن می‌مالد. سپس یک پروب را روی پوست حرکت می‌دهد. تصاویر به صورت زنده روی مانیتور نمایش داده می‌شوند. کل این عمل بدون درد است و فقط چند دقیقه طول می‌کشد. سونوگرافی اغلب به عنوان یک ابزار مکمل استفاده می‌شود.

 

۱۱. عکس‌برداری از قفسه سینه

برای بررسی متاستاز ریه، عکس‌برداری از قفسه سینه انجام می‌شود. سرطان حنجره گاهی به ریه‌ها گسترش می‌یابد. این روش یک ارزیابی اولیه ارائه می‌دهد.

تصویربرداری معمولاً یک عکس ساده با اشعه ایکس است. این عکس می‌تواند ندول‌ها یا توده‌هایی را در ریه‌ها نشان دهد. در صورت مشاهده ناهنجاری، ممکن است سی‌تی‌اسکن قفسه سینه لازم باشد.

این روش سریع و به راحتی در دسترس است. میزان قرار گرفتن در معرض اشعه آن نیز کم است. برای بیمارانی که در معرض خطر بالای متاستاز هستند، این معاینه به طور معمول انجام می‌شود. همچنین قبل از جراحی‌های بزرگ لازم است.

 

 

درمان سرطان حنجره در افراد میانسال و سالمند

 

۱. جراحی

جراحی روش اصلی برای درمان سرطان حنجره است. جراح با برش دقیق، تومور سرطانی را از بافت سالم جدا می‌کند. او این کار را با دقت بسیار بالا انجام می‌دهد. هدف، برداشتن کامل تومور با حفظ هرچه بیشتر بافت سالم است.

جراحی معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود. تیم جراحی از میکروسکوپ و ابزارهای دقیق استفاده می‌کند. این ابزارها به جراح کمک می‌کنند تا تومور را به دستی از بین ببرد. بعد از برداشتن تومور، جراح بافت‌های اطراف را ترمیم می‌کند.

دوره بهبودی پس از جراحی چند هفته طول می‌کشد. بیمار ممکن است برای چند روز در بیمارستان بماند. پزشکان درد بیمار را با دارو کنترل می‌کنند. آنها همچنین مراقبت از برش جراحی را آموزش می‌دهند. گفتاردرمانی نیز بخش مهمی از روند بهبودی است.

جراحی برای سرطان‌های کوچک و محدود بهترین نتیجه را دارد. در موارد پیشرفته، ممکن است نیاز به روش‌های اضافی باشد. تیم پزشکی همیشه منافع و مخاطرات جراحی را بررسی می‌کند.

 

۲. پرتودرمانی

پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. این پرتوها دقیقاً به ناحیه تومور تابانده می‌شوند. پرتودرمانی سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد و در عین حال تا حد امکان به بافت سالم آسیبی نمی‌رساند.

درمان معمولاً پنج روز در هفته انجام می‌شود. دوره درمان چند هفته طول می‌کشد. هر جلسه درمان فقط چند دقیقه زمان می‌برد. بیمار روی تخت دراز می‌کشد. دستگاه پرتودرمانی به دور سر او می‌چرخد.

عوارض جانبی شامل خستگی، قرمزی پوست و خشکی گلو است. این عوارض معمولاً موقتی هستند. تیم پزشکی راهکارهایی برای مدیریت عوارض ارائه می‌دهد. پرتودرمانی ممکن است به تنهایی یا همراه با روش‌های دیگر استفاده شود.

پرتودرمانی اغلب اولین انتخاب برای سرطان‌های مراحل اولیه است. همچنین برای بیمارانی که نمی‌توانند جراحی شوند مناسب است. پزشکان دوز تابش را با دقت محاسبه می‌کنند.

 

۳. شیمی‌درمانی

شیمی‌درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. این داروها از طریق رگ یا به صورت قرص تجویز می‌شوند. داروها در سراسر بدن حرکت می‌کنند. آنها سلول‌های با رشد سریع را هدف قرار می‌دهند.

درمان در دوره‌های مشخصی انجام می‌شود. بین دوره‌ها استراحت وجود دارد. این استراحت به بدن فرصت بهبودی می‌دهد. بیماران معمولا چندین دوره درمان دریافت می‌کنند.

عوارض جانبی شامل تهوع، ریزش مو و خستگی است. پزشکان داروهایی برای کنترل عوارض تجویز می‌کنند. امروزه داروهای جدید عوارض کمتری دارند.

شیمی درمانی اغلب همراه با پرتودرمانی استفاده می‌شود. این ترکیب، اثربخشی درمان را افزایش می‌دهد. برای سرطان‌های پیشرفته، شیمی درمانی می‌تواند علائم را کاهش دهد.

 

۴. برداشتن تومور از طریق دهان (TOLS)

این یک تکنیک کم‌تهاجمی است. جراح از آندوسکوپ برای دسترسی به تومور استفاده می‌کند. او ابزارهای ظریفی را از طریق دهان وارد می‌کند. سپس تومور را با دقت خارج می‌کند.

این روش نیازی به برش خارجی ندارد. بیمار معمولاً سریع‌تر بهبود می‌یابد. درد بعد از عمل نیز کمتر است. TOLS برای تومورهای کوچک و به راحتی قابل دسترسی مناسب است.

جراح برای دید بهتر از میکروسکوپ استفاده می‌کند. این دید دقیق به او کمک می‌کند تا تومور را به طور کامل و با حفظ بافت سالم بردارد.

بیمار معمولا بعد از یک روز مرخص می‌شود. عوارض کمی دارد. گفتاردرمانی سریع پس از عمل آغاز می‌شود. نتایج عملکرد صوتی معمولا عالی است.

 

 

۶. برداشتن کامل حنجره

این روش زمانی انجام می‌شود که سرطان تمام حنجره را درگیر کرده باشد. جراح به طور کامل حنجره را برمی‌دارد. او همچنین غدد لنفاوی مجاور را بررسی می‌کند. پس از برداشتن حنجره، جراح یک سوراخ دائمی در نای ایجاد می‌کند. این سوراخ را تراکئوستومی می‌نامند.

بیمار پس از این عمل از طریق گردن نفس می‌کشد. او توانایی صحبت کردن به صورت طبیعی را از دست می‌دهد. اما روش‌های جایگزین برای صحبت کردن وجود دارد. گفتاردرمانگر به بیمار آموزش می‌دهد چگونه با استفاده از مری یا دستگاه‌های ویژه صحبت کند.

دوره نقاهت ممکن است طولانی باشد. بیمار باید مراقبت از استوما را یاد بگیرد. عفونت‌های تنفسی ممکن است بیشتر اتفاق بیفتد. حمایت روانی در این مرحله بسیار مهم است. گروه‌های حمایتی به بیمار کمک می‌کنند تا با شرایط جدید کنار بیاید.

این عمل نجات‌بخش است. اگرچه زندگی بیمار را تغییر می‌دهد. اما سرطان را به طور کامل درمان می‌کند.

 

۷. برداشتن غدد لنفاوی گردن

غدد لنفاوی ممکن است درگیر سرطان شده باشند. جراح این غدد را از گردن خارج می‌کند. او برش‌هایی در گردن ایجاد می‌کند. سپس غدد لنفاوی و بافت‌های اطراف را برمی‌دارد. این کار از گسترش سرطان جلوگیری می‌کند.

پس از عمل، ممکن است تورم در صورت و گردن ایجاد شود. این تورم معمولاً موقتی است. فیزیوتراپی به کاهش تورم کمک می‌کند. بیمار باید تمرینات ویژه‌ای انجام دهد.

احساس بی‌حسی در پوست گردن شایع است. این حالت ممکن است چند ماه طول بکشد. درد معمولاً با مسکن کنترل می‌شود. پزشکان مراقبت از زخم را آموزش می‌دهند.

این عمل معمولاً همراه با سایر روش‌های جراحی انجام می‌شود. نتایج آن در پیشگیری از عود سرطان بسیار مؤثر است.

 

 

۸. درمان هدفمند

این درمان از داروهای ویژه استفاده می‌کند. داروها سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهند. آنها به پروتئین‌های خاصی روی سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند. این داروها رشد سرطان را متوقف می‌کنند.

درمان معمولاً از طریق تزریق وریدی انجام می‌شود. عوارض جانبی شامل کهیر پوستی و اسهال است. این عوارض معمولاً قابل کنترل هستند. پزشکان به دقت بیمار را تحت نظر می‌گیرند.

این درمان برای سرطان‌های پیشرفته استفاده می‌شود. ممکن است با شیمی‌درمانی ترکیب شود. آزمایشات ژنتیکی مشخص می‌کند که بیمار کاندیدای مناسبی است یا خیر.

نتایج این درمان امیدبخش بوده است. مخصوصا برای بیمارانی که به درمان‌های معمول پاسخ نمی‌دهند.

 

۹. ایمونوتراپی

ایمونوتراپی سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. این درمان به سلول‌های ایمنی آموزش می‌دهد که سلول‌های سرطانی را شناسایی کنند. سپس سلول‌های ایمنی به سرطان حمله می‌کنند.

داروها معمولا از طریق تزریق وریدی داده می‌شوند. درمان در دوره‌های منظم انجام می‌شود. عوارض جانبی شامل خستگی و واکنش‌های خودایمنی است. پزشکان این عوارض را مدیریت می‌کنند.

ایمونوتراپی انقلابی در درمان سرطان ایجاد کرده است. این روش به ویژه برای سرطان‌های پیشرفته مؤثر است. حتی ممکن است زمانی که سایر درمان‌ها شکست خورده‌اند، مؤثر باشد.

نتایج بلندمدت بسیار امیدوارکننده هستند. تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.

 

۱۰. گفتاردرمانی پس از عمل

گفتاردرمانی به بیماران کمک می‌کد ارتباط برقرار کنند. درمانگر تکنیک‌های ویژه‌ای آموزش می‌دهد. این تکنیک‌ها شامل صحبت کردن از طریق مری یا استفاده از دستگاه‌های ویژه است.

جلسات درمانی معمولا هفته‌ای چند بار برگزار می‌شود. درمانگر تمرینات ویژه‌ای برای تقویت عضلات ارائه می‌دهد. پیشرفت معمولا تدریجی است. صبر و پشتکار لازم است.

خانواده نیز در جلسات شرکت می‌کنند. آنها یاد می‌گیرند چگونه با بیمار ارتباط برقرار کنند. این موضوع کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد.

گفتاردرمانی نقش حیاتی در بهبودی بیمار دارد. این درمان اعتماد به نفس بیمار را افزایش می‌دهد.

 

۱۱. بازتوانی بلع

بازتوانی بلع به بیماران کمک می‌کند غذا خوردن را یاد بگیرند. درمانگر تمرینات ویژه‌ای ارائه می‌دهد. این تمرینات عضلات بلع را تقویت می‌کنند. تکنیک‌های خاصی برای جلوگیری از آسپیراسیون آموزش داده می‌شوند.

جلسات معمولاً به صورت انفرادی برگزار می‌شوند. درمانگر غلظت غذا را تنظیم می‌کند. ممکن است لازم باشد هنگام غذا خوردن وضعیت بدن خود را تغییر دهید. پیشرفت معمولاً کند است.

توانبخشی بلع از ذات‌الریه جلوگیری می‌کند. همچنین تغذیه بیمار را بهبود می‌بخشد. این امر در بهبودی کلی بسیار مهم است.

 

۱۲. مشاوره تغذیه

یک متخصص تغذیه یک برنامه غذایی شخصی طراحی خواهد کرد. این برنامه کالری و پروتئین مورد نیاز شما را تأمین می‌کند. غذاهایی که به راحتی بلعیده می‌شوند توصیه می‌شوند. ممکن است مکمل‌های غذایی لازم باشد.

متخصص تغذیه مرتباً وضعیت بیمار را بررسی می کند. برنامه غذایی با توجه به شرایط بیمار تنظیم می شود. همچنین آبرسانی کافی به بدن بسیار مهم است.

تغذیه مناسب توان بیمار را افزایش می‌دهد. همچنین به بهبودی سریع‌تر کمک می‌کند. این موضوع خصوصا در طی درمان بسیار مهم است.

 

 

۱۳. کنترل درد

تیم پزشکی درد بیمار را مدیریت می کند. آنها از مسکن استفاده می کنند. دوز داروها بر اساس نیاز بیمار تنظیم می شود. از روش های غیر دارویی نیز استفاده می شود.

این روش‌ها شامل تکنیک‌های آرامش‌بخشی و فیزیوتراپی است. هدف، حفظ راحتی بیمار است. درد کنترل‌شده به بهبودی کمک می‌کند.

کنترل درد کیفیت زندگی بیمار را بهبود می‌بخشد. این موضوع مخصوصا در مراحل پیشرفته مهم است.

 

۱۴. پشتیبانی تغذیه‌ای

حمایت تغذیه‌ای زمانی ضروری است که بیمار قادر به خوردن غذای کافی نباشد. این کار از طریق لوله تغذیه یا به صورت داخل وریدی انجام می‌شود. متخصصان تغذیه میزان مورد نیاز را محاسبه می‌کنند.

حمایت تغذیه‌ای از سوءتغذیه جلوگیری می‌کند. این امر قدرت بیمار را حفظ می‌کند. همچنین به بدن در مبارزه با سرطان کمک می‌کند.

این پشتیبانی معمولاً موقتی است، تا زمانی که بیمار دوباره بتواند غذا بخورد.

 

 

 

مقاله های مفید درباره سرطان حنجره در افراد میانسال و سالمند

تحلیل بقای افراد سالمند مبتلا به سرطان حنجره پس از لارنژکتومی کامل

تاثیر مصرف سیگار و الکل بر سرطان حنجره در مردان ۵۰ سال به بالا 

روندهای زمانی مرگ و میر ناشی از سرطان حنجره در میان افراد سالمند

همه چیز درباره‌ی سرطان حنجره از کلینیک کلیولند