سرطان حفره دهان در افراد میانسال و سالمند یکی از جدی‌ترین چالش‌های سلامت در این گروه سنی به شمار می‌رود. این بیماری معمولاً پس از ۴۵ سالگی شیوع بیشتری پیدا می‌کند و تشخیص زودهنگام آن نقش کلیدی در موفقیت درمان ایفا می‌کند.

عوامل متعددی در بروز سرطان حفره دهان در افراد میانسال و سالمند نقش دارند. مصرف طولانی‌مدت دخانیات و الکل مهم‌ترین عامل خطر محسوب می‌شود. همچنین قرارگیری مزمن در معرض نور خورشید می‌تواند سرطان لب را در این افراد تشدید کند.

علائم این بیماری اغلب به صورت زخم‌های مقاوم به درمان، توده در گردن یا دهان و مشکل در بلع ظاهر می‌شوند. بسیاری از افراد میانسال و سالمند این نشانه‌ها را نادیده می‌گیرند که این موضوع می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.

پزشکان معاینه منظم دهان را برای پیشگیری از سرطان حفره دهان در افراد میانسال و سالمند strongly توصیه می‌کنند. مراجعه دوره‌ای به دندانپزشک می‌تواند به شناسایی ضایعات پیش سرطانی و سرطان‌های اولیه کمک شایانی کند.

درمان سرطان حفره دهان در افراد میانسال و سالمند معمولاً شامل ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی است. تیم پزشکی با در نظر گرفتن شرایط عمومی سلامت فرد، مناسب‌ترین روش درمانی را انتخاب می‌کند.

آگاهی‌بخشی درباره علائم و عوامل خطر می‌تواند میزان مرگ و میر ناشی از سرطان حفره دهان در افراد میانسال و سالمند را significantly کاهش دهد. تغییر سبک زندگی و ترک عادات مضر نیز در پیشگیری از این بیماری نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌کند.

5. بی‌حسی یا احساس گزگز در صورت، دهان یا گردن

بی حسی یا احساس گزگز در ناحیه صورت و دهان می‌تواند نشانه ای از درگیر شدن اعصاب توسط یک فرآیند بیماری باشد. سرطان های حفره دهان در مراحل پیشرفته می‌توانند به اعصاب مجاور گسترش پیدا کنند و باعث ایجاد این علائم شوند.

ممکن است فرد احساس کند بخشی از لب، زبان یا گونه او بی حس شده است. این بی حسی می‌تواند شبیه به اثر بی حسی دندانپزشکی باشد اما بدون دلیل واضحی ایجاد شده است. احساس گزگز یا سوزن سوزن شدن نیز می‌تواند وجود داشته باشد. در برخی موارد، فرد ممکن است احساس کاهش حس چشایی در بخشی از زبان داشته باشد.

این علائم معمولاً به تدریج شروع می‌شوند و پیشرفت می‌کنند. ابتدا ممکن است فقط یک احساس غیرعادی کوچک باشد اما به مرور زمان واضح تر می‌شود. اگر تومور به اعصاب بزرگتر صورت فشار وارد کند، ممکن است بی حسی در ناحیه وسیع تری احساس شود.

بی حسی صورت و دهان همیشه نشانه سرطان نیست اما هرگز نباید نادیده گرفته شود. این علامت به خصوص زمانی که با سایر نشانه ها مانند زخم یا توده همراه باشد، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. مراجعه فوری به پزشک برای بررسی این علائم کاملاً ضروری است.

12. کاهش وزن ناگهانی و بدون دلیل

کاهش وزن ناخواسته و بدون تغییر در رژیم غذایی یا فعالیت بدنی، یک علامت هشداردهنده مهم است. افراد میانسال و سالمند باید کاهش وزن بیش از 5 درصد از وزن بدن در مدت یک ماه را جدی بگیرند. این کاهش وزن معمولاً بدون effort رخ می‌دهد و فرد ممکن است متوجه شل شدن لباس‌ها یا نیاز به سفت کردن کمربند شود.

سرطان حفره دهان می‌تواند از چند طریق باعث کاهش وزن شود. اولاً، درد و ناراحتی هنگام جویدن و بلع ممکن است باعث کاهش دریافت غذایی شود. فرد ممکن است به دلیل درد، از خوردن غذا اجتناب کند یا فقط مایعات مصرف کند. ثانیاً، خود تومور می‌تواند مواد متابولیکی تولید کند که سوخت و ساز بدن را افزایش می‌دهند.

کاهش وزن ناشی از سرطان معمولاً با علائم دیگری همراه است. فرد ممکن است احساس ضعف و خستگی مداوم داشته باشد. کاهش توده عضلانی به ویژه در ناحیه صورت و اندام‌ها قابل مشاهده است. پوست ممکن است شل و خشک به نظر برسد و موها نیز دچار ریزش شوند.

بسیاری از سالمندان کاهش وزن را بخشی طبیعی از افزایش سن می‌دانند. اما کاهش وزن سریع و بدون دلیل هرگز طبیعی نیست. اگر فردی بدون رژیم گرفتن یا ورزش بیشتر، به طور ناگهانی وزن کم کند، باید حتماً به پزشک مراجعه کند.

پزشک می‌تواند با انجام آزمایش‌های خون و بررسی دقیق، علت کاهش وزن را تشخیص دهد. درمان به موقع می‌تواند به بهبود تغذیه و جلوگیری از عوارض بیشتر کمک کند. گاهی اوقات، مشاوره با متخصص تغذیه نیز لازم می‌شود.

13. بوی بد مزمن دهان

بوی بد دهان که با رعایت بهداشت برطرف نمی‌شود، می‌تواند نشانه ای از سرطان حفره دهان باشد. این بو با بوی معمولی ناشی از غذا یا بهداشت ضعیف تفاوت دارد. بوی ناشی از سرطان معمولاً زننده و مقاوم است و حتی پس از مسواک زدن نیز از بین نمی‌رود.

علت این بوی بد، تجمع باکتری‌ها در اطراف تومور در حال مرگ است. سلول‌های سرطانی به سرعت رشد می‌کنند و می‌میرند و این فرآیند باعث تولید مواد شیمیایی با بوی خاص می‌شود. همچنین، زخم‌های ناشی از سرطان ممکن است عفونی شوند و بوی بد ایجاد کنند.

افراد مبتلا معمولاً خودشان متوجه این بو نمی‌شوند اما اطرافیان ممکن است آن را احساس کنند. برخی افراد نیز متوجه طعم بد و فلزی در دهان خود می‌شوند. این بو ممکن است در هنگام صحبت کردن یا نفس کشیدن مشهود باشد.

بسیاری از افراد سعی می‌کنند با جویدن آدامس، استفاده از دهانشویه یا افزایش دفعات مسواک زدن این مشکل را حل کنند. اما اگر بوی بد ناشی از سرطان باشد، این روش‌ها فقط موقتاً مؤثر هستند. بو معمولاً پس از مدت کوتاهی بازمی‌گردد.

اگر بوی بد دهان با وجود رعایت بهداشت مناسب ادامه پیدا کند، باید به پزشک مراجعه کرد. دندانپزشک می‌تواند با معاینه دقیق، منشاء بو را شناسایی کند. در صورت مشکوک بودن به سرطان، نمونه‌برداری انجام می‌شود. درمان موفقیت‌آمیز سرطان معمولاً باعث از بین رفتن این بو می‌شود.

تشخیص سرطان حفره دهان در افراد میانسال و سالمند

سرطان حفره دهان یک تهدید جدی برای سلامت افراد میانسال و سالمند محسوب می‌شود. تشخیص زودهنگام این بیماری، کلید موفقیت در درمان و افزایش شانس بهبودی است. این سرطان می‌تواند لب‌ها، لثه‌ها، زبان، پوشش داخلی گونه‌ها، سقف و کف دهان را درگیر کند.

افراد در این گروه سنی باید نسبت به علائم هشداردهنده هوشیار باشند. یک زخم مزمن در دهان که بهبود نمی‌یابد، یک علامت کلیدی است. وجود توده یا ضخیم شدگی در لب یا دهان نیز بسیار مهم است. لکه‌های سفید یا قرمز روی لثه‌ها، زبان یا پوشش دهان را هیچ‌گاه نباید نادیده گرفت. احساس درد در دهان یا گوش، مشکل در جویدن یا بلع، و بی‌حسی در ناحیه دهان از دیگر نشانه‌ها هستند.

خوشبختانه راه‌های مؤثری برای تشخیص این بیماری وجود دارد. معاینه منظم و دقیق دهان توسط خود فرد، اولین خط دفاعی است. دندانپزشکان در ویزیت‌های دوره‌ای، نقش حیاتی در غربالگری دارند. در صورت مشاهده هرگونه ضایعه مشکوک، پزشک نمونه‌برداری یا بیوپسی انجام می‌دهد. این روش قطعی‌ترین راه برای تشخیص سرطان است. همچنین، روش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی اسکن یا ام‌آرآی به تعیین وسعت تومور کمک می‌کنند.

آگاهی از این علائم و اقدام به موقع، می‌تواند جان بسیاری را نجات دهد.

3. اندوسکوپی

اندوسکوپی به پزشک اجازه می‌دهد داخل گلو و حنجره را به دقت مشاهده کند. از این روش زمانی استفاده می‌کنند که پزشک به گسترش سرطان به مناطق دیگر شک دارد. دستگاه اندوسکوپ یک لوله نازک، انعطاف‌پذیر و روشن است. پزشک این لوله را از طریق بینی یا دهان بیمار به آرامی وارد می‌کند. یک دوربین کوچک روی اندوسکوپ تصاویر را به مانیتور ارسال می‌کند.

پزشک روی صفحه نمایش، پوشش مری، نای و حنجره را بررسی می‌کند. او به دنبال هرگونه ضایعه غیرعادی یا نشانه‌ای از گسترش سرطان می‌گردد. اگر ناحیه مشکوکی پیدا کند، می‌تواند همزمان نمونه‌برداری نیز انجام دهد. این فرآیند را «برونکوسکوپی» یا «لارنگوسکوپی» می‌نامند. نام آن به ناحیه تحت بررسی بستگی دارد. این روش معمولاً با بیهوشی سبک یا بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. اندوسکوپی نه تنها به تشخیص کمک می‌کند، بلکه برای تعیین دقیق مرحله بیماری نیز حیاتی است. این کار به برنامه‌ریزی برای موثرترین درمان ممکن منجر می‌شود.

4. آزمایش‌های تصویربرداری

آزمایش‌های تصویربرداری نقش مکمل و بسیار مهمی در تشخیص دارند. این روش‌ها به پزشکان کمک می‌کنند اندازه تومور را ارزیابی کنند. همچنین آن‌ها عمق تومور و گسترش آن به بافت‌های اطراف را می‌بینند. مهم‌تر از همه، این روش‌ها نشان می‌دهند که آیا سرطان به غدد لنفاوی گردن یا سایر اندام‌های بدن گسترش یافته است یا خیر.

پرتونگاری ساده (اشعه ایکس) از فک و قفسه سینه می‌تواند سرنخ‌هاییارائه دهد. اما سی‌تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری) جزئیات دقیق‌تری ارائه می‌دهد. سی‌تی اسکن از زوایای مختلف از ناحیه عکس می‌گیرد. ام‌آرآی (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) از میدان مغناطیسی قوی استفاده می‌کند. این روش برای مشاهده بافت‌های نرم مانند زبان و کف دهان بسیار عالی است. پت اسکن (توموگرافی گسیل پوزیترون) فعالیت متابولیک سلول‌ها را اندازه می‌گیرد. این اسکن می‌تواند سلول‌های سرطانی بسیار کوچک یا متاستاز را در بدن شناسایی کند. پزشکان اغلب از ترکیب این روش‌ها استفاده می‌کنند. آن‌ها با این کار یک ارزیابی کامل از بیماری به دست می‌آورند.

5. معاینه توسط دندانپزشک

دندانپزشکان خط مقدم دفاع در برابر سرطان دهان هستند. آن‌ها نقش بسیار کلیدی در تشخیص زودهنگام این بیماری ایفا می‌کنند. تشخیص زودهنگام شانس موفقیت درمان را به طور چشمگیری افزایش می‌دهد. دندانپزشکان در هر ویزیت معمول، یک معاینه کامل از بافت‌های نرم دهان انجام می‌دهند. این معاینه بخشی استاندارد از چکاپ دندانپزشکی است.

دندانپزشک با تجربه و آموزش خود قادر است اولین علائم ضایعات پیش سرطانی و سرطانی را شناسایی کند. او با چشمان تیزبین خود تمام دهان را زیر نظر دارد. او از ابزارهایی مانند نور و آینه استفاده می‌کند. اگر دندانپزشک مورد غیرعادی مشاهده کند، سوابق دقیقی تهیه می‌کند. او از ناحیه عکس می‌گیرد و شما را به یک متخصص جراحی دهان یا گوش و حلق و بینی ارجاع می‌دهد. مراجعه منظم به دندانپزشک، نه تنها سلامت دندان‌های شما را حفظ می‌کند، بلکه یک ابزار غربالگری حیاتی برای سرطان است. این ویزیت‌های دوره‌ای می‌توانند جان شما را نجات دهند.

درمان سرطان حفره دهان در افراد میانسال و سالمند

تشخیص سرطان حفره دهان به هیچ وجه به معنای پایان راه نیست. پزشکان امروزه گزینه‌های درمانی موثری برای این بیماری دارند. انتخاب بهترین روش درمانی به عوامل متعددی بستگی دارد. این عوامل شامل محل دقیق تومور، مرحله بیماری، سن بیمار و سلامت کلی او می‌شود.

تیم پزشکی برای هر فرد مسن یک برنامه درمانی شخصی‌سازی شده طراحی می‌کند. این تیم معمولاً شامل متخصصان مختلفی است. آن‌ها با همکاری هم بهترین راهکار را ارائه می‌دهند. جراحی، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی سه پایه اصلی درمان محسوب می‌شوند. اغلب پزشکان از ترکیبی از این روش‌ها استفاده می‌کنند.

هدف اصلی درمان، از بین بردن کامل سلول‌های سرطانی است. همچنین پزشکان حفظ عملکردهای حیاتی دهان را در نظر می‌گیرند. آن‌ها به کیفیت زندگی بیماران میانسال و سالمند اهمیت زیادی می‌دهند. درمان‌های حمایتی نیز نقش کلیدی در این مسیر ایفا می‌کنند. این درمان‌ها به مدیریت عوارض و بهبودی کمک می‌کنند. پیشرفت‌های پزشکی امروزه امیدواری زیادی برای بیماران ایجاد کرده است.

1. جراحی

جراحی اولین و اصلی‌ترین روش درمان برای سرطان حفره دهان است. هدف جراحی، برداشتن کامل تومور سرطانی با حاشیه‌ای از بافت سالم است. این کار اطمینان حاصل می‌کند که هیچ سلول سرطانی باقی نمانده است. نوع جراحی کاملاً به اندازه و محل تومور بستگی دارد.

برای تومورهای کوچک و در مراحل اولیه، پزشک یک عمل ساده به نام «بیوپسی برشی» انجام می‌دهد. در این عمل، خود ضایعه و حاشیه‌ای از بافت سالم برداشته می‌شود. برای تومورهای بزرگتر، ممکن است لازم باشد بخشی از فک، زبان یا گلو برداشته شود. در این موارد، تیم جراحی پلاستیک بلافاصله بازسازی را انجام می‌دهد. آنها از پیوند پوست یا فلپ‌های بافتی برای بازسازی ناحیه استفاده می‌کنند. پزشکان همچنین غدد لنفاوی گردن را برمی‌دارند. این کار برای بررسی شیوع سرطان ضروری است. امروزه از تکنیک‌های پیشرفته‌ای مانند جراحی لیزر یا رباتیک نیز استفاده می‌شود. این تکنیک‌ها دقت را افزایش داده و عوارض را کاهش می‌دهند. بهبودی پس از جراحی نیاز به مراقبت دقیق دارد. تیم درمانی که شامل یک گفتاردرمانگر و یک متخصص تغذیه است، به بیمار در بهبود بلع و گفتار نیز کمک می‌کند.

2. پرتودرمانی

پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. پزشکان اغلب از این روش پس از جراحی استفاده می‌کنند. هدف آن نابودی هر سلول سرطانی باقی‌مانده و کاهش خطر عود بیماری است. گاهی نیز برای کوچک کردن تومور قبل از جراحی به کار می‌رود.

در پرتودرمانی خارجی، یک دستگاه بزرگ، پرتو را دقیقاً به محل تومور می‌تاباند. نوع دیگر، براکی‌تراپی است. در این روش، پزشک دانه‌ها یا سیم‌های رادیواکتیو را مستقیماً داخل یا نزدیک تومور قرار می‌دهد. این روش دوز بالایی از پرتو را مستقیماً به سلول‌های سرطانی می‌رساند. دوره درمان معمولاً چند هفته طول می‌کشد. بیمار معمولاً پنج روز در هفته جلسات درمانی دریافت می‌کند.

پرتودرمانی عوارض جانبی خاص خود را دارد. این عوارض شامل خشکی دهان، زخم‌های دهانی، تغییر در حس چشایی و قرمزی پوست هستند. این عوارض معمولا موقت بوده و پس از پایان درمان برطرف می‌شوند. تکنیک‌های مدرن مانند IMRT (پرتودرمانی با شدت تعدیل شده) دقت بالایی دارند. این تکنیک‌ها پرتوها را دقیقاً روی تومور متمرکز می‌کنند. در نتیجه، آن‌ها به بافت‌های سالم اطراف آسیب کمتری می‌رسانند.

3. شیمی‌درمانی

شیمی‌درمانی از داروهای قوی برای کشتن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. این داروها معمولا از طریق ورید تزریق می‌شوند یا به صورت قرص مصرف می‌گردند. سپس آن‌ها وارد جریان خون شده و در تمام بدن گردش می‌کنند. این ویژگی برای درمان سرطان متاستاتیک بسیار مفید است.

پزشکان اغلب شیمی‌درمانی را با پرتودرمانی ترکیب می‌کنند. این روش «شیمی‌رادیاسیون» نام دارد. این ترکیب اثر هر دو درمان را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. گاهی پزشکان از شیمی‌درمانی قبل از جراحی استفاده می‌کنند. هدف، کوچک کردن تومور و تسهیل برداشتن آن است.

شیمی‌درمانی عوارض جانبی شناخته شده‌ای دارد. این عوارض شامل خستگی شدید، تهوع، استفراغ و ریزش مو هستند. یک عارضه مهم، سرکوب سیستم ایمنی بدن است. این موضوع مخصوصا مسن را در برابر عفونت‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند. پزشکان امروزه داروهای کمکی تجویز می‌کنند. این داروها به مدیریت عوارض جانبی کمک شایانی می‌کنند. دوز و مدت زمان درمان برای بیماران مسن باید با احتیاط بیشتری تعیین شود. این کار با در نظر گرفتن سلامت کلی و عملکرد اندام‌های آنها انجام می‌شود.

4. درمان هدفمند

درمان هدفمند یک رویکرد مدرن و امیدوارکننده است. این درمان بر اساس ویژگی‌های خاص سلول‌های سرطانی عمل می‌کند. برخلاف شیمی‌درمانی، این داروها فقط سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهند. در نتیجه، آن‌ها به سلول‌های سالم آسیب کمتری می‌رسانند.

پزشکان معمولا از این داروها برای سرطان‌های پیشرفته یا عود کرده استفاده می‌کنند. یک داروی رایج، سیتوکسیماب (Erbitux) است. این دارو پروتئینی به نام EGFR را مهار می‌کند. این پروتئین رشد سلول‌های سرطانی را تحریک می‌کند. دارو با مسدود کردن این پروتئین، رشد غذه‌ی سرطانی را متوقف می‌سازد.

درمان هدفمند معمولا عوارض جانبی کمتری نسبت به شیمی‌درمانی سنتی دارد. اما عوارض خاص خود را نیز دارد. این عوارض شامل بثورات پوستی شبیه آکنه، خستگی و اسهال هستند. قبل از شروع این درمان، پزشکان تومور را آزمایش می‌کنند. آنها مطمئن می‌شوند که تومور هدف مولکولی مناسبی دارد. این رویکرد اساس پزشکی شخصی‌سازی شده است. درمان بر اساس مشخصات ژنتیکی خاص تومور هر فرد تنظیم می‌شود.

5. ایمونوتراپی (درمان ایمنی)

ایمونوتراپی انقلابی در درمان سرطان ایجاد کرده است. این روش سیستم ایمنی بدن بیمار را تقویت می‌کند. به سیستم ایمنی آموزش می‌دهد تا سلول‌های سرطانی را شناسایی و نابود کند.

داروهای ایمونوتراپی، مهارکننده‌های ایست بازرسی نامیده می‌شوند. آن‌ها پروتئین‌های خاصی را روی سلول‌های ایمنی مسدود می‌کنند. این امر به سیستم ایمنی اجازه می‌دهد تا پاسخ قوی‌تری علیه سرطان ایجاد کند. پمبرولیزوماب (کیترودا) و نیوولوماب (اپدیوو) از جمله این داروها هستند.

پزشکان معمولا ایمونوتراپی را برای سرطان‌های پیشرفته که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند، تجویز می‌کنند. این درمان می‌تواند پاسخ‌های درمانی طولانی‌مدت ایجاد کند. اما، این روش می‌تواند باعث بروز عوارض خودایمنی شود. در این حالت، سیستم ایمنی به بافت‌های سالم بدن حمله می‌کند. این عوارض شامل التهاب ریه‌ها، روده‌ها یا غدد درون‌ریز می‌شود. مدیریت این عوارض نیاز به نظارت دقیق توسط یک تیم پزشکی دارد. ایمونوتراپی امید جدیدی برای بیماران با بیماری پیشرفته ایجاد کرده است.

6. مراقبت تسکینی و حمایتی

مراقبت تسکینی بخش ضروری و جدایی‌ناپذیر درمان سرطان است. این مراقبت هیچ ارتباطی با مرحله بیماری یا پیش‌آگهی بیمار ندارد. هدف آن بهبود کیفیت زندگی بیمار و خانواده اوست. این مراقبت بر مدیریت علائم و عوارض جانبی درمان تمرکز دارد.

یک تیم مراقبت تسکینی شامل پزشکان، پرستاران، متخصصان تغذیه و مددکاران اجتماعی است. آن‌ها با همکاری هم درد، تهوع و خستگی را مدیریت می‌کنند. متخصصان تغذیه از بروز سوءتغذیه جلوگیری می‌کنند. گفتاردرمانگران به بهبود مشکلات بلع و تکلم کمک می‌رسانند. مددکاران اجتماعی از نظر عاطفی و مالی از بیمار و خانواده حمایت می‌کنند.

مراقبت تسکینی همراه با درمان‌های درمانی ارائه می‌شود. این مراقبت از لحظه تشخیص آغاز می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که این رویکرد نه تنها کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد، بلکه ممکن است طول عمر را نیز افزایش دهد. این مراقبت به بیماران مسن کمک می‌کند تا درمان را بهتر تحمل کنند تا زمانی که به اندازه کافی بهبود یابند و بتوانند بر حفظ استقلال و راحتی خود تمرکز کنند.

سرطان حفره دهان یک چالش مهم سلامت برای افراد میانسال و سالمند محسوب می‌شود. تشخیص زودهنگام این بیماری نقشی حیاتی در موفقیت درمان ایفا می‌کند. توجه به علائم هشداردهنده مانند زخم‌های پایدار، توده‌ها و لکه‌های سفید یا قرمز در دهان ضروری است.

خوشبختانه روش‌های تشخیصی مؤثری برای این بیماری وجود دارد. معاینه منظم توسط دندانپزشک، نمونه‌برداری و روش‌های تصویربرداری امکان شناسایی سریع بیماری را فراهم می‌کنند. پس از تشخیص، گزینه‌های درمانی متنوعی در دسترس است. این گزینه‌ها شامل جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و درمان‌های نوین مانند ایمونوتراپی می‌شود.

تیم پزشکی برای هر بیمار مسن یک برنامه درمانی شخصی‌سازی‌شده طراحی می‌کند. این برنامه سن، سلامت عمومی و ترجیحات فردی بیمار را در نظر می‌گیرد. مراقبت‌های تسکینی و حمایتی نیز بخش جدایی‌ناپذیر فرآیند درمان هستند. این مراقبت‌ها کیفیت زندگی بیماران را به طور قابل توجهی بهبود می‌بخشند.

پیشگیری و آگاهی‌بخشی کلیدی‌ترین عوامل مقابله با این بیماری هستند. اجتناب از مصرف دخانیات و الکل، رعایت بهداشت دهان و مراجعه منظم به دندانپزشک می‌توانند خطر ابتلا را به میزان زیادی کاهش دهند. امید به زندگی و کیفیت درمان برای بیماران مسن به طور پیوسته در حال بهبود است.